Święto katedry św. Piotra, zwane od IV wieku jako łac. Natale Petri de cathedra – święto liturgiczne obchodzone 22 lutego w Kościele rzymskokatolickim. To święto w czasie którego katolicy wspominają z czcią tron św. Piotra Apostoła uznawanego za pierwszego papieża. Święto to przypomina, że Stolica Piotrowa jest podstawą jedności Kościoła. W 1558 roku papież Paweł IV ustalił 18 stycznia, jako pamiątkę wstąpienia na tron rzymski św. Piotra, a 22 lutego na obchód święta objęcia stolicy w Antiochii. Oba święta obchodzone początkowo w Rzymie, Paweł IV rozszerzył obowiązkowo na cały Kościół łaciński. Do roku 1962 Kościół obchodził oba święta. Po reformie Jana XXIII zostały one połączone w jedno, pod brzmieniem ogólnym: święto „Katedry św. Piotra”. Katedra to uroczyste krzesło na którym zasiada biskup. Od nazwy tego krzesła kościół biskupi, czyli najważniejszy i pierwszy kościół w każdej diecezji nazywa się również katedrą. Krzesło biskupa jest znakiem jego urzędu nauczyciela, arcykapłana i pasterza. Szczególne miejsce zajmuje katedra św. Piotra znajdująca się w Bazylice św. Piotra na Watykanie. Za głównym ołtarzem, w apsydzie, jest tron (katedra), na którym miał zasiadać św. Piotr. Do V wieku znajdował się on w zbudowanym przez św. Damazego baptysterium bazyliki Św. Piotra. Relikwia składa się jedynie z wielu kawałków drewna, spojonych bogato zdobionymi płytami z kości słoniowej. Katedra ta stała się symbolem władzy zwierzchniej w Kościele Chrystusa tak w osobie świętego Piotra, jak również jego następców. Święto jest więc z jednej strony aktem wdzięczności Rzymian za wyróżnienie ich miasta, z drugiej zaś strony jest okazją dla wiernych Kościoła do okazania wyrazu hołdu następcom św. Piotra. Za nawiedzenie kościoła katedralnego i pobożne odmówienie tam Ojcze nasz i Wierzę można w tym dniu uzyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami.

(kliknij, by przeczytać propria)

(kliknij, by przeczytać propria)

(kliknij, by przeczytać propria)

Pierwsza część dzisiejszej Mszy poucza nas o prawdziwej pokucie. Aby uzyskać przebaczenie grzechów, trzeba zaprzestać czynów złych i pełnić uczynki dobre (kolekta, lekcja) oraz usilnie błagać Boga o przebaczenie (ewangelia). Teksty towarzyszące ofierze wysławiają Boży dar Eucharystii. Na dobór tekstów mszalnych wpłynął kościół stacyjny. Antyfona na wejście wzięta z uroczystości św. Wawrzyńca wyraża zachwyt wkraczających do jego bazyliki. Przy kościele mieściła się diakonia zajmująca się rozdziałem chleba dla ubogich («panis» znaczy chleb). Stąd liczne aluzje do rozdawnictwa chleba doczesnego i eucharystycznego.

Tego dnia również wspomnienie św. Symeona, biskupa i męczennika.

(kliknij, by przeczytać propria)

Suche Dni są kwartalnymi dniami skupienia. Suche Dni wiosenne przypadające w Wielkim Poście w środę, piątek i sobote po pierwszej niedzieli Wielkiego Postu, mają umocnić w nas ducha tego okresu, który w całości poświęcony jest skupieniu. W czytaniach dawnej liturgii stają przed nami Mojżesz i Eliasz, poszczący przez 40 dni oraz Niniwici, którzy przez szczerą pokutę otrzymali przebaczenie. W ewangelii Chrystus ostrzega  dusze oczyszczone przed powtórnymi atakami szatana.  Jako główny znak Boskiego posłannictwa Chrystus Pan zapowiada «znak Jonasza proroka», to jest zmartwychwstanie trzeciego dnia po śmierci. Obchód tych dni w dawnych czasach kończył się wigilią, czyli całonocnym czuwaniem. Pozostałością tej tradycji jest większa ilość czytań -  jak niżej.

(kliknij, by przeczytać propria)

Czas Wielkiego Postu to czas szukania Pana Boga, który jest obecnie szczeknie bliski (lekcja). Modlimy się, aby rosło w nas pragnienie Boga, w śpiewach mszalnych wyrażamy naszą ufność. Ewangelia o oczyszczeniu świątyni została wybrana ze względu na sąsiedztwo placu targowego kościołem stacyjnym. Świątynia jest obrazem duszy, z której trzeba usunąć wszystko, co nas rozprasza.

(kliknij, by przeczytać propria)

Chrystus staje dzisiaj przed nami jako Dobry Pasterz, który przez Chrzest Święty wprowadza do swojej trzody owce ze wszystkich narodów i troskliwie czuwa nad nimi. Za miłosierdzie doznane od Boga musimy się odwdzięczyć czynną miłością bliźniego. Miłość będzie głównym przedmiotem Sądu Ostatecznego, który zadecyduje o wiekuistej przynależności do Chrystusowej owczarni.

Tego dnia również wspomnienie św. Faustyna i Jowity, męczenników. Święci Faustyn i Jowita zostali ścięci w Brescji we Włoszech z początkiem II wieku. Legenda głosi, że byli braćmi, nie jest to jednak pewne.

(kliknij, by przeczytać propria)

Wewnętrzne przeobrażenie człowieka jest przede wszystkim dziełem laski Bożej. Dobre uczynki (lekcja) i walka z pokusami (ewangelia) wysłużą nam łaskę i odpoczynek w Bogu. Kolekta przypomina znaną prawdę, że post przyczynia się także do zdrowia fizycznego.

(kliknij, by przeczytać propria)

Dzisiaj poucza nas Kościół o chrześcijańskiej jałmużnie. Patronowie kościoła stacyjnego wsławili się miłosierdziem dla ubogich. Bazylikę ku ich czci ufundował senator Pammachiusz, który całe mienie rozdał ubogim. W czytaniach mszalnych przestrzega nas Kościół przed pozostawaniem na pokucie zewnętrznej. Szczerość naszego nawrócenia okazuje się przede wszystkim w miłości bliźniego, która musi ogarnąć także nieprzyjaciół. Miłosierdzie upodabnia nas do Boga.

Tego dnia również wspomnienie świętych Siedmiu Założycieli zakonu Serwitów NMP, wyznawców.

(kliknij, by przeczytać propria)

W dzisiejszej Mszy św. wielokrotnie słyszymy wezwanie do ufnej modlitwy. Przez modlitwę Ezechiasz otrzymał przedłużenie życia, a setnik uzdrowienie sługi. Przez modlitwę wyprosimy sobie siłę do wytrwania w pokucie i przebaczenie grzechów.

Tego dnia również wspomnienie NMP z Lourdes

(kliknij, by przeczytać propria)